JET, JOB & JÜRGEN, deel 2, De Zonnehof, Amersfoort

SPAKENBURGER DAMES IN KUNSTZINNIG LABORATORIUM:
Spakenburgse rituelen die plaatsvinden in een buitengewone context.
Het is te zien in de theaterproductie Jet, Job & Jürgen van Het Wilde Oog.
Waar gaat Jet, Job & Jürgen over ?
Lemmerman: "Eigenlijk is het belangrijker waar het om gaat. We observeren het dagelijks leven. Vanuit het kijken voel je een soort liefde voor en de kracht van het leven. Als je ziet hoe de dames Koelewijn plooien en vouwen.... Je voelt dat de liefde voor de stoffen in de handeling zit. Het straalt een soort Japanse schoonheid uit. In het vouwen komt een wereld vrij; de dames zijn verbonden met de handeling. Inge en ik beschouwen het als ons vak om die handeling als kracht in te zetten, daar op in te zoomen. Net als in die documentaire van Bert Haanstra waarin het ambacht van het glasblazen zo mooi in beeld werd gebracht."
De zoon van Corrie, Job, is een bekend kunstenaar. Het werk van de in Amsterdam woonachtige Spakenburger is populair bij Lemmerman.
Hij laat een door Job Koelewijn vervaardigde kleurplaat van zijn moeder zien die via SOS Kinderdorpen over de hele wereld verspreid is. In de tekening zijn stukjes opengelaten waardoor kinderen er hun verbeelding in kwijt konden.

Het Wilde Oog is eigenlijk een theateratelier. "In een atelier mag je alles uitproberen. Daarvoor nemen we de tijd. We hebben respect voor wat is, maar ook het lef om ongewone combinaties te maken. Zonder dat de eigenheid van de mensen daarbij in het geding is. De dames Koelewijn zijn bijvoorbeeld Oranjegezind. Nou, dan kun je ze bijvoorbeeld op een soort oranje skippy-bal laten zitten, een hedendaags stoelontwerp van Richard Hutten."
Corrie Koelewijn, haar zus Wijmpje en schoonzus Hendrikje luisteren geboeid naar de best ingewikkelde uitleg van de enthousiaste dramaturg.

Daar waar waarschijnlijk veel in klederdracht gestoken dames afwijzend zouden reageren, toonden Hendrikje, Wijmpje en Corrie een houding van ‘het is weer eens wat anders’.
"Het is een stukje uitdragen van de cultuur. De klederdracht komt op deze manier weer eens op een andere manier tot uiting, al is het wel moeilijk uit te leggen. Met kunst is dat niet erg" is het drietal van mening. Naast het plooien en vouwen van sjulleken (schorten) vinden ook andere handelingen plaats. Op het bovenlijf van Jürgen Brucker worden met paarse wol gevulde ‘ongermussen’ (=de witte gesteven mutsjes die de vrouwen dragen) gespeld door de dames Koelewijn, waardoor Brucker in een beeldhouwwerk verandert.
Het klinkt allemaal erg modern.
Wijmpje lachend: "We dragen klederdracht, maar zijn wel met de tijd meegegaan."
Op de vraag hoe men denkt dat de voorstellingen van Het Wilde Oog op dorpsgenoten over zullen komen, reageert Corrie: "Ik kan me voorstellen dat die wel even vreemd op zullen kijken als ze ons te midden van dit gezelschap zien. ‘Hoe zijn jullie hier in vredesnaam bij betrokken geraakt ? Jullie zijn zo conservatief’, heb ik al eens horen zeggen."
Hans Lemmerman:"Het verbinden van rituelen is heel mooi. Als je maar als een pudding door het leven glijdt, wordt alles heel grijs. Het geeft dus ook zin aan het leven."
Een stukje uitleg over de inhoud van Jet, Job & Jürgen volgt: "Jürgen is de centrale figuur. Hij wil graag tradities hebben. Via andere culturen. Door de Tweede Wereldoorlog is hem dat als Duitser ontnomen."

Jan Muijs, De Bunschoter, 25 april 2003.