Traditie in nieuwe context.
Diva’s uit Spakenburg in Almere.

Almere. Ík noem ze de Spakenburgse K 3 deze drie diva’s’, zegt Hans Lemmerman, bedenker van de expositie SPKNBRG. De drie (schoon)zussen Corrie, Hendrikje en Wijmpje Koelewijn hebben een prominente rol in de foto’s en de films die worden getoond in de expositieruimtes van Corrosia.

De Spakenburgse vrouwen poseren trots in hun klederdracht op cultuurhistorische en hedendaagse cultuurplekken in ons land. ‘Ik ken de drie dames een tijdje’, vertelt Hans Lemmerman. ‘De eerste ontmoeting was zo’n acht jaar geleden, ik werkte toen voor het Onze Lieve Vrouw Theater in Amersfoort. De drie vrouwen maakten zo’n indruk op me dat ik toen dacht ‘hier moet ik iets meer mee doen.’

Met zijn theateratelier Het Wilde Oog is Lemmerman steeds op zoek naar nieuwe culturele uitwisselingen, deze worden vastgelegd op foto of film, ook worden er performances gegeven. De drie dames vormen de kern van een groepje van twaalf die aan het project SPKNBRG meedoen. Het idee om de vrouwen uit de traditionele geloofsgemeenschap van Spakenburg in een andere cultuurhistorische setting te plaatsen is niet uniek. Kunstenaar Job Koelewijn, zelf afkomstig uit Spakenburg vroeg zijn moeder in 1992 al te figureren in zijn projecten. Samen met haar (schoon)zussen stond ze in klederdracht op ladders om de ramen te wassen van de expositieruimte van het Rietveldpaviljoen. Dezelfde vrouwen spelen de hoofdrol in de expositie van Lemmerman. In klederdracht poseren ze op markante locaties. Zo zijn ze te zien in een voormalige textielfabriek in Tilburg, bij het Rietveld Schröderhuis in Utrecht en bij het Kröller Müller Museum in Otterlo. Theaterdier Lemmerman heeft een voorkeur voor sobere architectuur. De strakke muren zijn een prachtig decor voor de bloemrijke Spakenburgse klederdracht. ‘Als we met de vrouwen op stap gaan maken we er vaak een dagje uit van. We gaan ergens eten en hebben veel plezier. Ze zijn trots op hun werk. Toen een van hen zag dat een foto van het theateratelier Het Wilde Oog waarop ze figureerde thuis hing, deed dat haar zichtbaar goed. Ze worden toch door de hechte Spakenburgse gemeenschap goed in de gaten gehouden.’

Voor de Almeerse tentoonstelling zijn lokaties als De Groene Kathedraal van Marinus Boezem, de schouwburg en landschapskunstwerk Sea Level van Richard Serra uitgekozen. De foto’s zijn krachtig en verrassend. Het Wilde Oog heeft vormgevers benaderd om de klederdracht te actualiseren. Zo ontwierp kostuumvormgever Rien Bekkers een blouse gemaakt van hetzelfde kant als de mutsen van de Spakenburgse klederdracht. Hendrikje Koelewijn heeft er 1100 uur aan gewerkt.

De tentoonstelling in Corrosia toont dat traditie geplaatst in een spannende actuele setting een nieuw licht werpt op ons culturele erfgoed.