Fotografie: Marcel Dekker

Twee jaar na Antwerpen schenkt Het Wilde Oog-team aan de klederdracht ‘ademruimte’, zoekt naar
eigentijdse ingangen opdat de dracht een andere lading/energie krijgt.
De Wilde Ogers laten in Berlijn hun artistieke signatuur zien; een kunstpraktijk die eruit bestaat om
personen, materiaal, omgevingen en handelingen te verbinden die daarvoor nog niet gelieerd waren.
Klederdracht via de interventies van Het Wilde Oog verbindt mensen op mondiaal niveau.

RAW Gelände
Een groot, oud industriecomplex uit de DDR-tijd. Van 1867-1991 was dit een onderhoudswerkplaats van
de spoorwegen. Na de val van de Berlijnse Muur werden de werkzaamheden stopgezet. Het terrein werd
gekraakt en transformeerde in een woon- en werkgemeenschap. Nu zijn er terrasjes, een vlooienmarkt op
zondag, worden er feesten gegeven voor diverse subculturen, is er een skatehal en een klimmuur, zijn er
concertruimtes en is het een groot street art terrein. De graffiti-uitingen veranderen continu. Helaas zijn
er plannen vanuit de gemeente om het terrein drastisch aan te pakken; een stuk geschiedenis en vrije zone
zal dan weer aangeharkt worden en dus verdwijnt een markant stuk Berlijn. Kijk hier voor foto's.

Prenzlauer Berg (Kastanienallee/Oderbergstrasse)
Een geliefde wijk in voormalig oost Berlijn. Kijk hier voor foto's.

Nederlandse Ambassade
In 2004 officieel in gebruik genomen. Het gebouw werd ontworpen door Rem Koolhaas/OMA en won
meerdere architectuurprijzen. De Nederlandse Ambassade in Berlijn kent geen aparte verdiepingen, is als
een soort hellingbaan gebouwd die door het hele gebouw ‘cirkelt’. Een ononderbroken wandelgang die
begint op de begane grond en eindigt op het dak(terras). De kunst in het gebouw is van Nederlandse
kunstenaars/vormgevers, met uitzondering van een aantal Andy Warhol’s: Uit de serie Reigning Queens:
Beatrix der Nederlanden. Kijk hier voor foto's.

Homomonument
Elmgreen & Dragset (2008): Een betonnen zuil dat aansluit bij het ontwerp van het Holocaustmonument
uit 2005 van Peter Eisenman. De gekantelde, uitvergrote zuil. Het gekantelde zorgt ervoor dat deze ene
zuil net anders is dan de 2710 blokken en zuilen van het Holocaustmonument. Een afgedwaalde zuil, één
die niet tot de massa behoort maar nog steeds een zuil is. Het blok heeft een raam, waarachter beelden te
zien zijn van kussende mannen en vrouwen in een loop, een niet-eindigende kus. Kijk hier voor foto's.

Regie: Hans Lemmerman/Inge van Run
Scenografie: Miranda Lonink
Fotografie: Marcel Dekker