home | het wilde oog | architectuur | beeldende kunst | performance | vormgeving |
beuys
| projecten | contact

projecten Hij, Icarus _ Bertram

Fragmenten uit het interview met BERTRAM:
Het ging altijd OVER iets bij mijn vader, altijd IDEALISTISCH bovendien. Samen dingen DOEN, dat was er zelden bij.
De RAM wordt vaak ACHTEROMKIJKEND afgebeeld. Dat is me bijgebleven als beeld.
Ik put kracht uit dingen die lukken. TOVERLANTAARNS kijken op mijn verjaardag. Dat vond ik prachtig. Bovendien was er dan niemand die op mij lette. Bij het echte volksdansen kan het volkse het verhevene raken. Bijvoorbeeld die Russische dansen met zwaardvechten. Daar lopen de rillingen van over mijn rug.
De euritmie heeft zo veel idealistische, hooggespannen verwachtingen: je zit gelijk in de zevende hemel terwijl je nog nooit op de aarde bent geland. Ik probeer nu eerst op aarde te leven. Dan hemel en aarde te combineren. Je bent toch een burger van twee werelden.
Hans: "Met welk beest laat jij je zeven dagen en nachten in isolement omringen en waarom?"
Een WILD PAARD. Ook doodeng natuurlijk.
De dag dat ik mijn vrouw ben tegengekomen, vroeg in de jaren zeventig, zou ik over willen doen. Op een korfbalfeestje. We zaten allebei op de Sociale Academie. Op de Solex zijn we samen naar huis gereden.
Als ik de 'Stoute Schoenen' aan kon trekken, zou ik de wereld rondreizen. Bij gebrek aan een eigen zeilboot lijkt het me zeker spannend om jachten van andere mensen te varen van het ene werelddeel naar het andere.