projecten Hij, Icarus _ Robbert
Schorpioenen zijn EIGENWIJZE mensen. Eigen-wijs, eigen muziek, eigen melodie, eigen manier. Dat merk ik ook: ik moet het op mijn eigen manier kunnen doen.
Vanaf mijn zesde zat ik op judo. Daar ben ik nog altijd blij om: je leert iedere keer weer vallen en opstaan. Op je bek gaan en overeind komen.
Het is te plat in Nederland en veel te gestructureerd. Juist het gestructureerde geeft geen rust.
Hans:"Er is een gekostumeerd bal. Hoe ga je?"
In ieder geval NIET HERKENBAAR. Mijn gezicht beschilderen met geel, paars, rood, diepblauw, goud. Een heel mooie pruik. Soms zie je bij een gekostumeerd bal van die gouden vlindermaskers die je voor de ogen houdt. Prachtig ! Dat je denkt: verdomme, wie is dat?
In Varanassi, India, worden mensen aan de rivieroever gecremeerd. Ben daar een maand of twee geweest. Regelmatig ging ik er kijken: een mooi schouwspel.
Hans: "Met welk beest of wezen laat jij je zeven dagen en nachten in isolement omringen en waarom?"
Met een BRUINE BEER. Zo'n grote. Of er communicatie mogelijk is. Kan ik aan hem zitten? Wie weet vindt hij het heerlijk als hij gemasseerd wordt. En aan de andere kant de dreiging. Het blijft een roofdier. Als het hem niet bevalt ben je er geweest..
Ik ben helemaal gek van ROBIN HOOD.
"En nu kun je kiezen. het is buigen of barsten. Ik stel geen compromissen meer. Het gaat zo of het gaat niet." Dat is moed, denk ik.